Selepas membaca suratan blog oleh Dr Mohamad Khir Toyo yang bertarikh
3 Mei, saya berasa amat terkejut sekali dengan penelitian beliau tentang permasalahan yang dialami oleh penduduk di negeri ini. Permasalahan yang beliau tulis bukan satu perkara yang baru tetapi telah lama terjadi dan diabai dengan pelbagai alasan yang tidak munasabah.
Ia cukup jauh berbeza dengan keadaan pertanian negeri Selangor. Saya merayu kepada YAB untuk mengotakan janji membasmi miskin tegar di Sabah dengan membina sistem pengairan yang sepurna bagi sabah dan meningkatkan kualiti hidup mereka. Rata-rata saya lihat mereka masih bermimpi untuk menikmati janji kerajaan persekutuan. Tapi apakah mimpi tersebut akan menjadi realiti?
Selama ini, tidak ada seseorang ahli politik dari semanjung yang berminat mengenai keadaan di negeri Sabah walaupun ia telah beberapa tahun diungkitkan dan dibahaskan di parlimen. Tidak dapat dinafi Dr Mohamad Khir Toyo mempunyai hujahan yang munasabah mengenai keadaan di negeri sabah, tetapi niat beliau untuk membantu penduduk di negeri sabah ini disertai dengan tujuan dan matlamat yang lain. Kritikan beliau mengenai pentadbiran di negeri sabah tidak dapat mengubah apa-apa kerana kebanyakan rakyat di negara ini tidak sudah yakin kepada beliau.
Pendekatan yang berbeza pada kali ini dianggap sebagai propaganda politik. Beliau cuba untuk mendapatkan kembali sokongan dari rakyat dengan berhujah seperti parti pembangkang. Namun, tidak diketahui beliau bahawa sokongan yang diperolehi adalah diberikan terus oleh tokoh-tokoh politik UMNO dan bukan dari akar umbi. Keupayaan beliau dalam jawatan menteri besar selangor pada masa dahulu berpunca dari anjakan dan pencaturan oleh tokoh besar dalam UMNO itu sendiri. Sekiranya, tokoh besar tersebut tidak lagi mendapat sokongan, maka ia akan sama sama tenggelam dengan tokoh tersebut.
Lihat sahaja sawah di Kota Belud tidak punya sistem saliran yang baik. seperti projek Barat Laut di Selangor. Sabah hanya mampu mengeluarkan 30% sahaja keperluan beras negeri tersebut. Dengan kenaikan harga beras yang mencapai 40-50% ini akan menyebabkan rakyat Sabah terpaksa mengikat perut.
Petikan di atas memberikan gambaran yang benar bahawa sistem pertanian di negeri sabah amat mundur sekali. Peratusan statistik disuapkan kepada pembaca tetapi tidak diberikan asal kajian tersebut dirujuk. Penulisan tersebut dari sekilas pandang seakan akademik tetapi sebenarnya tidak. Peratusan tanpa sumber rujukan merupakan satu penyataan yang direka oleh diri sendiri tidak disokong dengan apa kajian dan ia tidak boleh dianggap fakta.
Kenyataan yang menulis bahawa rakyat sabah mengikat perut telah diperbesar-besarkan. Tidak ada rakyat sabah di kampung terpaksa mengikat perut kerana mereka tidak mempunyai makanan. Rakyat sabah sebenarnya tidak hanya bergantung kepada nasi sebagai sumber makanan. Terdapat banyak hasil tanaman yang lain boleh dimakan selain dari pada nasi seperti keledak, sayur, ikan dan lain-lain. Sebab utama rakyat sabah mengikat perut adalah kenaikan harga petrol. Perkhidmatan bas yang kurang berkesan di bandar-bandar utama seperti di Kota Kinabalu, Sandakan dan Tawau menyebabkan kebergantungan kepada pengangkutan sendiri untuk menjalankan aktiviti kehidupan seharian. Maka, perubahan kepada kenaikan harga petrol akan sedikit sebanyak meningkatkan kos hidup bagi penduduk sabah yang tidak mempunyai pilihan pengangkutan alternative yang berkesan.
Semua bahan keperluan yang digunakan di sabah dibawa masuk dari semenanjung. Ini disebabkan penguasaan pembekal barang keperluan yang diberikan kepada syarikat yang berpusat di semenanjung. Segala keperluan seperti tepung, susu, gula, simen dan sebagainya harus melalui satu pembekal tertentu dan diagihkan mengikut negeri masing masing. Disebabkan oleh jarak antara negeri sabah dan sarawak dengan semenanjung, faktor pengangkutan juga merupakan antara penyebab kepada kekurangan bahan keperluan asas sekiranya berlaku konflik antara syarikat pengangkutan laut tersebut. Oleh itu, bebanan dan kos sara hidup dia negeri sabah lebih tinggi daripada negeri lain walaupun keadaan ekonominya mundur.
Kesimpulannya, adalah terlambat bagi Dr Mohamad Khir Toyo memperjuangkan masalah yang dihadapi oleh penduduk di negeri sabah. Dr Mohamand Khir Toyo tidak pernah menunjukkan keperihatian tentang masalah yang dialami oleh penduduk sabah sewaktu memegang jawatan menteri besar selangor. Beliau sekurang-kurangnya boleh membantu menyalurkan sedikit bantuan dan perancangan yang boleh meningkatkan ekonomi negeri sabah. Kekalahan tampuk kerajaan UMNO di selangor adalah satu bukti sokongan dan kepercayaan terhadap beliau telah merosot. Oleh itu, apa yang ditulis oleh beliau adalah cuma propaganda dan strategi politik yang hanya untuk membantu diri sendiri dan bukan rakyat.
Pautan:
Cetusan Dr Mohamad Khir Toyo:
Sabah, Kehakiman dan Politik.
